ഇപ്പോഴും ദുഃഖിക്കുന്നു ദൈവമീ പ്രപഞ്ചത്തിന്
മുക്തകമാനകളെ പിരിയാന്കഴിയാതെ
മുക്കിയു മുരങ്ങിയും മുന്നോട്ടു നീങ്ങും മര്ത്യ
വര്ഗ്ഗത്തെപ്രതി വീണ്ടും മരിക്കാന് കഴിയാതെ
എത്രയോ യുഗങ്ങളായ് കൊതിക്കുന്നൊരു നവ
സ്വര്ഗ്ഗമീ മണ്ണിന് മാറില് പണിയാനുയര്ത്തുവാന്
കൊത്തിയുണ്ടാക്കി ദൈവം മര്ത്ത്യനെ മൂലക്കല്ലായ്
ഉത്തുന്ഗമീ സൗധത്തിന് അസ്തി വാരമായ് ത്തീരാന്
ചെത്തിയും മിനുക്കിയും ചതുരക്കല്ലവാത്ത
സത്വമായ് ചമഞ്ഞവന് സ്വയമായ് സ്വകീയമായ്
യുഗ ധര്മ്മത്തിന് പൊരുളറിയാത്തവനേവം
വഴിയോരത്തെ വെറു മുരുളന് കല്ലായ്പ്പോയി
ദുഃഖമാണെന്നും മണ്ണി ലതിനായവന് തീര്ക്കും
മുള്ക്കിരീടങ്ങള് വീഴ്ത്തും രക്ത പാതകങ്ങളാല്
യുദ്ധമായ് കെടുതിയായ് ക്ഷാമമായ് വിലാപമായ്
സ്വര്ഗ്ഗ സംഗീത ധ്വനി യകലെയൊളിക്കുന്നു
മുക്ത കാമനകളില് വിടരും സ്വര്ഗ്ഗത്തിന്റെ
ഗെല് ഗദ സ്വരം കാതില് വിതുമ്പിക്കരയവേ
തപിക്കുന്നെന്നോ തന്റെ കടുത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ
നിറത്തില് ചാലിച്ചൊരാ നര സൃഷ്ടിയെപ്രതി
നശ്ശിപ്പിച്ചീടാനല്ല സൃഷ്ടിക്കാന് സൃഷ്ടിച്ചേവം
നരകംപോലും സ്വര്ഗ്ഗ നന്മ്മകള് നിറച്ചീടാന്
അയച്ചൂ നിന്നെപ്പക്ഷേ അറിഞ്ഞില്ലിതുപോലെ
മുടിക്കാനായിട്ടത്രേ നിന്റെ ചിന്തകള്പോലും
ദൈവമാണെങ്കില്പ്പോലും തെറ്റുപറ്റുന്നു മര്ത്ത്യന്
മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ച വഞ്ചനയറിഞ്ഞീലാ
ഇനിയുംതീര്ന്നിട്ടില്ല സമയം തിരിച്ചുവ,
നുയര്ത്തിപ്പിടിക്കുകെന് വെളിച്ചകൊടിക്കൂറ
നശ്ശിപ്പിച്ചീടാന് മാത്രം ക്രൂരനല്ലെനിക്കെന്റെ
മുടിയന് പുത്രന് നിന്നെ കാത്തുകാത്തിരിക്കുന്നു
തിരിച്ചുപോരൂ പന്നിക്കൂട്ടങ്ങള് ചവക്കുന്ന
പുളിച്ചതവിടിന്റെ പങ്കിനെ മറന്നേക്കൂ
നിനക്കായൊരുക്കിയ പുണ്യഭൂമിയില് നീളേ
കൊളുത്തൂ സ്നേഹത്തിന്റെ മണ്ചിരാതുകള് വീണ്ടും
കൊതിച്ചീടുന്നു നിന്റെ ദൈവം ഞാന് നിന്നോടൊപ്പം
വസിക്കാന് മണ്ണില്ത്തീര്ക്കും സ്വര്ഗ്ഗവാടകങ്ങളില്