മനുഷ്യന്റെ പ്രയത്നം വ്യര്ത്ഥം.
അവന് പോലുമറിയാതെ
അവന് വന്നു!
അവന്റെ അനുവാദമില്ലാതെ
പോകുന്നു!
പ്രപഞ്ചവസ്തുക്കള് ഘടിപ്പിക്കുമ്പോള്
അവന് ഉരുവാകുന്നു!
അവ വിഘടിക്കുന്പോള്
അവനില്ലാതാവുന്നു!
അനുവദിച്ചു കിട്ടിയ അര നാഴിക നേരം
അവന് ആര്ത്തുല്ലസിക്കുന്നു,
അടിച്ചും പൊളിച്ചും
തന്നെത്തന്നെ പ്രദര്ശിപ്പിക്കുന്നു,
ചതിച്ചും വഞ്ചിച്ചും
സ്ഥാനങ്ങള് നേടുന്നു,
അധികാരവും പദവിയും
അടിച്ചു മാറ്റുന്നു,
അത് നില നിര്ത്താന്
യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു!
ചോരപ്പുഴകളുടെ തീരങ്ങളില്
സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ വിത്തുകള് നടുന്നു,
ചോരമരങ്ങളുടെ തണലുകളില്
കാടത്തം വെയിലിളയ്ക്കുന്നു!
വിഢികളുടെ സംസ്ക്കാരം
യുദ്ധവിജയങ്ങള് ആഘോഷിക്കുന്നു,
സൈനിക കൊലപാതകികളെ
സാക്ഷാല് ദൈവങ്ങളാക്കുന്നു!
അവസ്സാനത്തിന്റെ കാലൊച്ചകള്
അകലെയാണെന്നവന് ആശ്വസിക്കുന്നു!
നിലത്തെ പൊടിയുടെ ധാര്ഷ്ട്യം
മെനഞ്ഞവനെ ചിരിപ്പിക്കുന്നു!
മഹാരഥന്മാര്
മണ് തരി പോലെ വീണടിയുന്നു,
മരണമണികളുടെ താളം
മനുഷ്യ സംഗീതം!
അവസാനത്തെ ശ്വാസത്തിനായി
അവനാഞ്ഞു വലിക്കുന്നു!
നീതിയുടെ തുലാസ്സ്
ദൈവത്തിന്റെ കയ്യില്!
ഭൂമിയെ അവന് ന്യായം വിധിക്കുന്നു!
മനുഷ്യന്റെ പ്രയത്നമോ
വ്യര്ത്ഥം, വ്യര്ത്ഥം!!