കാലമേറെ കഴിഞൊരു
മീന മാസ സന്ധ്യ ,
പൂമുഖത്തെയെതിരേറ്റ ,
തുളസി കതിരിനെയും
നോക്കി ഞാനേകനായി
നില്ക്കുന്നു ;
എങ്ങുനിന്നോ ,
നാലു പേര് വീട്ടിലെത്തുന്നു ,
സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നു ,
ദൈവത്തിന് ചാരന്മാര് ;
**
മഴ പെയ്യാത്തൊരിടവ
പാതിയില് ,
വെയിലേറ്റു ഞാന്
വീട്ടിലെത്തുമ്പോളു
മ്മറത്തിരിക്കുന്നു ,
നാലു പേര് ;
ആഞ്ചര്യപ്പെട്ടൊരെന്
കാല്കള് ,
കുതിരവേഗത്തില്
കുതിച്ചു ,
കണ്ണുകളാലിംഗനം
ചെയ്യുന്നു ;
പണ്ടൊരിക്കലെ
യോര്മ്മകളെയെല്ലാമൊറ്റ ചാട്ടത്തിനു കൈകളില്
പിടിച്ചു മുറുക്കി ,
അന്നെന്ന പൊലെ
ഞങ്ങളാര്ത്തു ചിരിച്ചുമ്മറത്തിരുന്നു ;
കടന്നു പോയ കാലമേ
നിനക്കെന്തൊരു സൗന്ദര്യ
മെന്നാഞ്ചര്യപ്പെട്ടു ;
അമ്മയെത്തുന്നു ,
അകത്തേക്കാനയിക്കിന്നു ,
ജന്മ ഗീതം പാടി ,
സ്നേഹം മുറിക്കുന്നു ;
കയ്യിലേക്കൊരു
പൊതി കെട്ട് തന്നവര്
കെട്ടി പിടിക്കുന്നു ,
കണ്ണിലേക്കുറ്റു നോക്കുന്നു ;
മതി മറന്നൊരെന്
സന്തോഷത്താലെ
നുളില് കണ്ണുനീര്,
ചാലൊഴുകി ,
പൊതി കെട്ട് പിടിച്ചൊരെന്
കൈകള് വിറയ്ക്കുന്നു ;
"ഇനി നീയിയിപേന
കൊണ്ടെഴുതുക ,
കുറിക്കെടോയുള്ളില്
പദ നുരച്ച വരികളെ "
യെന്നോതിയവര് ,
കെട്ടിപിടിക്കുന്നു ;
ഏതു ലോകത്തിലെന്നു ,
സ്വയം മറന്നൊരു
പക്ഷിയായി ,
ഞാനാനിമിഷത്തെ
യെതിരെറ്റു ഹൃത്തില് ;
പിന്നെയുള്ളില്
കണ്ണാല് കുറിച്ച്
"നമ്മള്"ളെന്നു
ഇമ്പമായി ;
അത്രമേല് ദൂരെയെങ്ങോ
പാര്ക്കും ദൈവമേ,
നീയുണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കാനി
ത്രമേല് പ്രിയപ്പെട്ട
സന്ധ്യ ധാരാളം ;
എന്റെ വേരാം കൂട്ടരെന്
കരുത്തിന്റെ കടങ്ങള് ;
അവരെനിക്കവര് തന്
ശിഖിരത്തിലൊരിടം തന്നു ,
എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ
വേരുറയ്ക്കാന് മണ്ണ് തന്നു ,
നടന്നു മുന്നോട്ടടുക്കുവാന്
നേരിന്റെ പാത തന്നു ,
ഒടുവിലെന്റെ കണ്ണുനിറച്ചൊരീ
സ്നേഹവും ;
ഇവര് തന്
സ്നേഹത്തില്
മുങ്ങി നിവര്ന്നൊരീ സന്ധ്യേ ,
സ്നേഹിക്കപ്പെടുവാനൊ
രുദിനം തന്ന കാലമേ ,
കണ്ണു നിറച്ചൊരെന്
പ്രിയ കൂട്ടരേ ,
എന്നിലേക്ക് നുരകുത്തി
യൊഴുകും നിങ്ങള്
തന് സ്നേഹമേ ,
എന്റെ കൈകളില്
പ്രസരിക്കും ,
നിങ്ങളതിരേറ്റു തന്ന
കരുത്തേ ;
നന്ദി വാക്കിനാല് ,
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പും
കണ്ണിനാല് ;
അസ്തമിക്കുമുമ്പു
ദിക്കുവാന് ,
മരിക്കും മുമ്പ്
ജനിക്കുവാന് ,
വീഴും മുമ്പ്
വാഴുവാന് ,
തളരും മുന്പ്
തളിര്ക്കുവാനും ,
ജ്വലിക്കുവാനുമനുവദിച്ച
കാലമേ നന്ദി ;