ശനിയാഴ്ചയും ജോലിചെയ്യണമെന്ന്
നിര്ബന്ധിച്ചെങ്കിലും ഈയിടെയായി അതിനെപ്പറ്റിയൊന്നും പറഞ്ഞുകേള്ക്കുന്നില്ല.
ഒരുപക്ഷേ, മനംമാറ്റം ഉണ്ടായിക്കാണും. നാസികളും മനുഷ്യരല്ലേ; ഹൃദയം എന്നൊരു സാധനം
അവര്ക്കും ഉണ്ടാകുമല്ലോ? പോളണ്ടിലേക്ക് പോകണമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മാസം
ഒന്നുകഴിഞ്ഞു. പിന്നീട് അതിനെപ്പറ്റിയും ഒന്നും കേള്ക്കുന്നില്ല.
`റീസെറ്റില്മെന്റ്' എന്നപേരില് ഇപ്പോഴും ജൂതരെ നാടുകടത്തുന്നുണ്ടെന്നാണ്
ജൊസേക്ക് പറയുന്നത്. ആര്ക്കറിയാം സത്യം എന്താണെന്ന്? ഒരുപക്ഷേ, അവന് ഓരോന്ന്
ഉഹിച്ച് പറയുകയായിരിക്കും.
`എനിക്ക് എന്തുചെയ്യാന്
സാധിക്കും, സ്റ്റെഫാന്? ലീഡറുടെ ഓര്ഡറാണെങ്കില് ആര്ക്കും അതിനെതിരായിട്ട്
ഒന്നും ചെയ്യാന് സാധ്യമല്ല. പോകാന് പറഞ്ഞാല് പോകണം, വരാന് പറഞ്ഞാല് വരണം.
എനിക്ക് നിന്നെ സഹായിക്കാന് സാധിക്കാത്തതില് വിഷമമുണ്ട്.' അയാള് തിരിഞ്ഞു
നടന്നു.
`അയാള് ഒന്നും ചെയ്യത്തില്ല,' സൂപ്പര്വൈസര് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്
ഗാര്ഡ് പറഞ്ഞു. `എന്തായാലും ഇവിടെവരെവന്ന് നിന്നെക്കാണാനുള്ള മനസുണ്ടായല്ലോ;
അതുതന്നെ വലിയകാര്യം.'
എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ കുറെനേരം അവിടെത്തന്നെ
നിന്നു. ജൊസേക്കിനെ കാണാന് സാധിച്ചിരുന്നെങ്കില് അവനോട് ഉപദേശം തേടാമായിരുന്നു.
അവന്റെവീട് വേറൊരു തെരുവിലാണ്, കുറെ ദൂരെ. അവിടംവരെ പോയിട്ട് വരണമെങ്കില്
അരമണിക്കൂര് ഇനിയുംവേണം. അവന് വീട്ടിലേക്ക് തിരികെ ചവിട്ടി. അവിടെ ചെന്നപ്പോള്
തെരുവില് നിറയെ പോലീസും വാഹനങ്ങളും. ഒരു എസ്സെസ്സ് ഓഫീസര് അവനെ
തടഞ്ഞുനിര്ത്തി.
`ആരാണ് നീ; എവിടുന്ന് വരുന്നു?'
`എന്റെപേര്
സ്റ്റെഫാനെന്നാണ്. ഞാന് ഈ തെരുവിലാണ് താമസിക്കുന്നത്.'
`നിന്റെ ഐഡി
കാണട്ടെ.'
`ഞാന് ആയുധനിര്മാണ ഫാക്ട്ടറിയിലാണ് ജോലിചെയ്യുന്നത്.
ഇപ്പോള് അവിടെ പോയിട്ട് വരികയാണ്.'
`നിന്റെ ഐഡി
എടുക്ക്.'
`ബാഡ്ജെടുക്കാന് ഞാന് മറന്നുപോയി. എന്റെ വീട്ടില്വന്നാല്
കാട്ടിത്തരാം.'
അയാള് ഒരുപോലീസുകാരനെ കൂടെവിട്ടു. വീട്ടില്വന്ന് ബാഡ്ജ്
കാണിച്ചപ്പോള് അതുംവാങ്ങിക്കൊണ്ട് അയാള്പോയി. തിരികെ ചോദിച്ചപ്പോള്
റയില്വേസ്റ്റേഷനില് വരുമ്പോള് തരാമെന്ന് പറഞ്ഞു.
`വീട് കൊണ്ടുപോകാന് പറ്റത്തില്ലല്ലോ; പൂട്ടിയിട്ടിട്ട് പോകാം.
തിരികെവരാന് സാധിക്കുകയാണെങ്കില് നമുക്ക് വീണ്ടും ഇവിടെവന്ന് താമസിക്കാം.
ഇല്ലെങ്കില് അന്യരാജ്യത്തുകിടന്ന് മരിക്കാം.'
`ര്ത്താവ് പറഞ്ഞതുകേട്ട്
സാറക്ക് കരച്ചില്വന്നു. കൊച്ചുകുട്ടികളേംകൊണ്ട് അന്യരാജ്യത്ത് എങ്ങനെപോയി
ജീവിക്കും? ഇളയകുട്ടി ജനിച്ചിട്ട് ആറുമാസമേ ആയിട്ടുള്ളു. സാറക്ക് തന്റെ ഹൃദയം
സ്ഥം`ിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി.
`കരയാനും ഒന്നും സമയമില്ല,' സ്റ്റെഫാന്
ഓര്മിപ്പിച്ചു. `വേഗം കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഉണര്ത്തി ഒരുക്ക്. അത്യാവശ്യം വിലപിടിപ്പുള്ള
സാധനങ്ങളും വസ്ത്രങ്ങളുംമാത്രം എടുത്താല്മതി. അവര് പറയുന്നത്
അനുസരിച്ചില്ലെങ്കില് ബലമായി പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോകും.'
വസ്ത്രങ്ങളും
കമ്പിളിയും ഒക്കെ പായ്ക്കുചെയ്യാന് അവനും `ാര്യയെ സഹായിച്ചു. എട്ടരമണിയായപ്പോള്
പോലീസ് വാഹനത്തില്നിന്ന് മൈക്കില്ക്കൂടി അറിയിപ്പുകേട്ടു. `വീടുകള്പൂട്ടി
എല്ലാവരും വെളിയില് ഇറങ്ങണം. താക്കോല് പോലീസിനെ ഏല്പ്പിക്കേണ്ടതാണ്. ആരെങ്കിലും
വീട്ടിനുള്ളില് ഒളിച്ചിരിക്കാനോ, രക്ഷപെടാനോ ശ്രമിച്ചാല്, വെടിവെച്ചുകൊല്ലാനാണ്
ഉത്തരവ്. കയ്യില്വഹിക്കാന് മാത്രമുള്ള സാധനങ്ങളുമായി എത്രയുംപെട്ടന്ന് റയില്വേ
സ്റ്റേഷനിലേക്ക് നീങ്ങുക.'
`എന്റെഭാര്യ ജൂതസ്ത്രീയാണെന്ന്
നിനക്കറിയത്തില്ലേ, സ്റ്റെഫാന്? എനിക്കുവേണമെങ്കില് പോകാതെകഴിക്കാം. പക്ഷേ, എന്റെ
ഭാര്യയും മക്കളും പോയേതീരു. സ്വര്ഗത്തിലേക്കായാലും നരകത്തിലേക്കായാലും അവരെ
ഒറ്റക്കുവിടാന് ഞാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല.'
സ്റ്റെഫാന് പിന്നീടൊന്നും
ചോദിച്ചില്ല.
ജൊസേക്ക് മറ്റൊരു സ്ട്രീറ്റിലായതുകൊണ്ട് സ്റ്റെഫനും
കൂട്ടരും നാടുകടത്തപ്പെട്ടത് അറിഞ്ഞില്ല. പതിവുപോലെ ഞായറാഴ്ച
ജോലിക്കുചെന്നപ്പോളാണ് വിവരം അറിയുന്നത്. സ്റ്റെഫാന് മാത്രമല്ല
കൂടെജോലിചെയ്തിരുന്ന പലരേയും കാണാനില്ല. തലേദിവസം ഒരുട്രെയിന് നിറയെ ആളുകളെ
എങ്ങോട്ടോ കൊണ്ടുപോയതായി മിഖൈലാണ് പറഞ്ഞത്. അതില് സ്റ്റെഫാനും കുടുംബവും
ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് അയാള്ക്ക് അറിയില്ല. അവന് ജോലിക്ക് വരാത്തതുകൊണ്ട് ആ
കൂട്ടത്തില് പോയിക്കാണുമെന്ന് ഊഹിക്കാനേ തരമുള്ളു.
`ഇനി അടുത്ത ഊഴം
നമ്മുടേതായിരിക്കും,' മിഖൈല് പറഞ്ഞു.
ആരും പരസ്യമായിട്ടൊന്നും പറയില്ല,
എല്ലാം രഹസ്യമാക്കി വച്ചിരിക്കയാണ്. പത്രങ്ങളുടെ വായടച്ചതിനാല് ഊഹാപോഹങ്ങള്
വിശ്വസിക്കാനേ തരമുള്ളു. എങ്ങോട്ടാണ് യഹൂദരെ കൊണ്ടുപോകുന്നതെന്ന് അറിയാന്
യാതൊരു മാര്ഗവുമില്ല.
`എന്റെ അയല്ക്കാരന് ഡേവിഡിന് പോളണ്ടില്നിന്ന്
അവന്റെ ഒരു ബന്ധുവിന്റെ കത്ത് വന്നിരുന്നു.' ബാരല് സെക്ഷനില് ജോലിചെയ്യുന്ന
പീറ്റര് പറഞ്ഞു. `അവന്റെ ബന്ധുക്കളെ പോളണ്ടിലെ ട്രെബ്ളിങ്ക എന്ന സ്ഥലത്തേക്കാണ്
കൊണ്ടുപോയത്. അവിടെ എല്ലാവിധ സൗകര്യങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന് എഴുതിയിരുന്നു. യുദ്ധം
കഴിയുന്നതുവരെ അവിടെ താമസിക്കണമെന്നാണത്രെ ഹിറ്റലറുടെ
ആജ്ഞ.'
`അതുകഴിയുമ്പോള് നമുക്ക് തിരിച്ചുവരാന് പറ്റുമോ?' മിഖൈലിന്
സംശയം.
സ്റ്റെഫാനും, വേറെചില യഹൂദത്തൊഴിലാളികള്ക്കും
എന്തപറ്റിയെന്ന് അറിയാമോയെന്ന് ജൊസേക്ക് സൂപ്പര്വൈസറോട്
ചോദിച്ചു.
`എനിക്കെങ്ങനെ അറിയാം? ചിലരൊക്കെ ഇന്ന് ജോലിക്ക് വന്നിട്ടില്ല;
എന്നോടൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല.' അയാള് ഒന്നുമറിയാത്ത ഭാവത്തില് നടന്നു. അയാളുടെ
മുഖത്ത് ഒരു വൃത്തികെട്ടചിരി കണ്ടതുപോലെ ജൊസേക്കിന് തോന്നി.
`അവന് കരഞ്ഞപേക്ഷിച്ചിട്ടും ആ
പന്നീടെമോന്റെ മനസലിഞ്ഞില്ല.'
അപ്പോള് സ്റ്റെഫാനും കുടുംബവും
നാടുകടത്തപ്പെട്ടെന്ന് ജൊസേക്ക് ഉറപ്പിച്ചു. അവന് ഇത്രനാളും തന്റെ
ഒരുവാലായിട്ടാണ് നടന്നിരുന്നത്. ഒറ്റക്കൊരു കാര്യം ചെയ്യാനുള്ള തന്റേടമൊന്നും
അവനില്ല. ഏതുകാര്യത്തിനും തന്റെ അ`ിപ്രായം തേടുക എന്നുള്ളത് അവന്റെ
സ്വ`ാവമായിരുന്നു. ഇനി എന്നെങ്കിലും അവനെ കാണാന് സാധിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.
വീട്ടിലേക്ക് സൈക്കിള് ചവിട്ടുമ്പോള് ജൊസേക്കിന്റെ മനസ്
കലുഷിതമായിരുന്നു
മലയാളത്തില് ടൈപ്പ് ചെയ്യാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അസഭ്യവും നിയമവിരുദ്ധവും അപകീര്ത്തികരവുമായ പരാമര്ശങ്ങള് പാടില്ല. വ്യക്തിപരമായ അധിക്ഷേപങ്ങളും
ഉണ്ടാവരുത്. അവ സൈബര് നിയമപ്രകാരം കുറ്റകരമാണ്. അഭിപ്രായങ്ങള് എഴുതുന്നയാളുടേത് മാത്രമാണ്. ഇ-മലയാളിയുടേതല്ല