ആരാരും കാണാതെ അന്നെന്റെ പുസ്തകത്താളില് ഒളിപ്പിച്ച
മയില്പ്പീലി വര്ണ്ണങ്ങള്
ഇന്നെന്റെ ഓര്മ്മതന് ഓളപ്പരപ്പിലെ
സ്വര്ണ്ണമീനെന്നപോല്
നീന്തിത്തുടിക്കവേ...
നിന്നെയുംകാത്ത് ഞാന് എന്തോ പറഞ്ഞിടാന്
ഏകനായി നിന്വഴിത്താരയില്
നില്ക്കവേ
പുസ്തകംനെഞ്ചോട്ചേര്ത്തുപിടിച്ചുനീ
പുഞ്ചിരിപ്പൂവൊന്നതേകി കടന്നുപോയ്.
കാലം കടന്നുപോയി നമ്മള്
പിരിഞ്ഞു പോയി
ആ വഴിത്താരയും എങ്ങോ
മറഞ്ഞു പോയി
എങ്കിലും മായാതെ നിന്മുഖം ശോഭനം
ഇന്നും നിറയുന്നു മാരിവില് വര്ണ്ണമായി.
ഓര്ക്കുമോ നീ സഖീ ആ നടപ്പാതയും
അന്നു പറയാതിരുന്ന എന് പ്രണയവും
കാലം പറയാത്ത നൊമ്പര സത്യമായി
ശേഷിച്ചിടും മനതാരിലെ വിങ്ങലായി.