പൂവ് (ദീപ ബിബീഷ് നായർ)

SAHITHYAM 12-Jul-2020

കാത്തിരുന്നൊരു പ്രണയിനിയായി ഞാൻ
മാറി വരുന്നൊരാ ഋതുക്കളിൽ തളിരിടാൻ

വസന്തമെത്താനൊരുവേള വൈകിയോ

പുൽനാമ്പുകൾക്കതിവേഗം വിടരുവാൻ

ഞാനാകും കലിക വിരിഞ്ഞിന്നു മുന്നിലെ
പാതയോരങ്ങൾ ചുവപ്പണിഞ്ഞു

മാലാഖ പോലുള്ള ചന്തത്തിലിന്നതാ
മന്ദസ്മിതം പോൽ വിടർന്നു നിന്നു

ഋതുമതിയാമൊരു പെൺകതിർ പോലെ
നിമീലിതയായതാ പൂവിൻ ദളങ്ങളും

വിരിഞ്ഞു നിന്നെന്നോരോ ഇതളിലും
നിറഞ്ഞിരുന്നെൻ വശ്യ ചാരുത

പൂമരച്ചില്ലയിലൊരു കരിവണ്ടുമായ്
പ്രണയ പരാഗത്തിലാറാടി ഞാൻ

മഴത്തുള്ളികൾ കുളിരേകിയെന്നിലെ
യവന സൗന്ദര്യലഹരിയിൽ

കതിരവനേകിയൊരു മൃദു ചുംബനം
മതിവരുവോളമാസ്വദിച്ചു ഞാൻ

കാറ്റുമെന്നോടു ചൊല്ലി കാതിലായ്
പറയാനിരുന്നൊരാ പായാരങ്ങളും

കാമുകഭാവത്തിലെത്തിയാ തിങ്കളും
കരപങ്കജങ്ങളിലെന്നെ പുണർന്നതാ

പ്രണയത്തിൻ വർണ്ണ ചാരുതയിൽ
പരിലസിച്ചു ഞാൻ മയങ്ങി നിൽക്കേ

പുതിയതാ നാമ്പൊന്നു മുളയ്ക്കുന്നു
ചില്ലയിൽ, കലികയുണരാൻ തുടങ്ങുന്നു

പൊഴിഞ്ഞു വീഴാനില്ല മനസെങ്കിലും
കൊഴിഞ്ഞു പോകുമടുത്തക്ഷണത്തിലും

അടരുവാൻ വയ്യെനിക്കീ ചില്ലയിൽ നിന്നും
അത്രമേലുണ്ടെനിക്കാത്മബന്ധം

പൊടുന്നനെയെൻ ദളങ്ങളടർന്നതാ
പതിച്ചു താഴേക്ക് പൂമരച്ചോട്ടിലായ്

മണ്ണിലലിയാൻ വിതുമ്പി ഞാനെങ്കിലും
ഉള്ളിലാമോദത്തിരകൾ നിറഞ്ഞെന്നിലും

തനുവിന്നൊന്നു ചേരുമാ മണ്ണിലായ്
വീണ്ടുമൊരു പുനർജന്മത്തിനായ്

മാറിമറിയും കാലചക്രത്തിലിനിയുമീ
പൂമരക്കൊമ്പിൽ വിരിയുമൊരഴകായി ഞാൻ...