Very good reply. Are they afraid of "Pravasi Writters " to exclude us from Malayalam. In future they may say, "only people who live in Kerala are allowed write in Malayalm".

ജോണ് മാത്യു എഴുതാപ്പുറം വായിക്കുകയാണ്. ഈ ലേഖനത്തിൽ അക്ബർ കക്കട്ടിലിനോടുള്ള അവജ്ഞയും ലേഖകന്റെ നിരാശയും പ്രകടമാണ്. എഴുത്തുകാർ അവർ ജീവിക്കുന്ന നാട്ടിലെ അനുഭവങ്ങളുടെ ബന്ധത്തിൽ കഥയും നോവലും ഒക്കെ എഴുതുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. കേരളത്തിലെ എഴുത്തുകാർ ഇവിടെ വന്നു പോയിട്ട് യാത്രാ വിവരണമോ ലേഖനമോ എഴുതികൊള്ളട്ടെ അല്ലാതെ ഒരു നോവൽ എഴുതി പിടിപ്പിച്ചാൽ, അതിനെ തള്ളിക്കളയാൻ തക്കവണ്ണം പ്രാപ്തരും ശക്തരുമാണ് വായനക്കാർ. നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നു പത്തും മുപ്പതും വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ടും, നാടുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കഥകളും നോവലുകളും എഴുതുന്നെങ്കിൽ അതിനു കാരണം, നാട്ടിലുള്ള എഴുത്തുകാരുടെ അംഗീകാരം കിട്ടണം, അതാണ്‌ ഒരു എഴ്ത്തുകാരനെ ഒരു യഥാർത്ഥ എഴുത്തുകാരാൻ ആക്കുന്നത് എന്ന തെറ്റായ ധാരണയാണ്. ഇവിടെ നിങ്ങൾ മറന്നു കളയുന്നത് നാട്ടിലെയും ഇവിടെയും ഉള്ള വായനക്കാരെയാണ്. ബനിയാമിന്റെ ആട് ജീവിതം വിറ്റഴിഞ്ഞതും പ്രശസ്തമായതും, കൂടുതൽ വായനക്കാർ ഉണ്ടായതുകൊണ്ടാണ്‌ അല്ലാതെ പണവും, മാധ്യമങ്ങളും, അവാര്ടുകളും ഉണ്ടായതുകൊണ്ടല്ല. "ലക്ഷകണക്കിനു മലയാളികള് ഗള്ഫില് ജീവിക്കുന്നു, ലക്ഷങ്ങള് ജീവിച്ചു തിരിച്ചു പോയിരിക്കുന്നു. ഇതില് എത്ര പേര് മരുഭൂമിയുടെ തീക്ഷ്ണത സത്യമായും അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ തീക്ഷ്ണത തൊട്ടറിഞ്ഞ, അഥവാ മണല്പരപ്പിലെ ജീവിതം ചുട്ടുപൊള്ളിച്ച നജീബ് എന്നയാളുടെ അനുഭവമാണ് ആടുജീവിതത്തിനു പ്രേരണയായതെന്ന് നോവലിസ്റ്റ് ബെന്യാമിന് പറയുന്നു. പ്രവാസജീവിതത്തിലെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരേട്."- ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി എഴുപതു തുടങ്ങി എഴുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും, എന്തുകൊണ്ട് ആടുജീവിതം പോലെ വേറിട്ട്‌ നില്ക്കുന്ന, വായനക്കാരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റുന്ന ഒരു കഥയോ നോവോലോ അമേരിക്കയിലെ എഴുത്തുകാർക്ക് വായനക്കാർക്കായി നല്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എന്നതിന്റെ കാരണം ഒരു ഗവേഷണ വിഷയം ആക്കേണ്ടതാണ്. ഒരു എഴുത്തുകാരൻ, 'ഞാൻ' അമേരിക്കാൻ ജീവ്താനുഭവങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ കഥ എഴുതിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയണ്ടാതായി വരുമ്പോൾ ആ എഴ്ത്തുകാരന്റെ ഗതികേട് മന്സിലാക്കാവുന്നതെയുള്ളൂ. ഒരു പെട്ടിയും അഞ്ചു ഡോളറുമായി അമേരിക്കയൽ വന്നതിന്റെ കഥ വളരെ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, രണ്ടു ജോലി ചെയ്തു കുഞ്ഞുങ്ങളെ വളര്ത്തിയതിന്റെ കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, പ്രതീക്ഷകളോടെ വളർത്തിയ മക്കൾ മാതപിത്താകളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ തല്ലി തകർത്ത് എവിടെയോ പോയി മറയുന്നതിന്റെ, മാക്ക് മരുന്നിൽ കുടുങ്ങിപോയവരുടെ, മദ്യത്തിന്റെയും പെണ്ണിന്റെയും പുറകേപോയി ജീവിതവും കുടുംബവും തുലച്ചവരുടെ, അമേരിക്കാൻ സ്വപ്ന ത്തെ അനുധാവനം ചെയ്യാനുള്ള പരക്കം പാച്ചിലിൽ ജയിലറകളിൽ അടക്കപീട്ടവരുടെ, അങ്ങനെ എത്ര എത്ര കഥകൾ കേട്ടിട്ടുണ്ട് പക്ഷെ അതൊന്നും പുസ്തക രൂപത്തിൽ കണ്ടിട്ടില്ല അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ അത് വായിക്കാന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. കാരണം എന്താണെന്ന് എഴുത്തുകാർ സ്വയം വിലയിരുത്തെണ്ടാതാണ്. ഒരു പക്ഷെ എഴുതാൻ ഉൾവിളി ഇല്ലാത്തവർ എഴുതുന്നത്‌ കൊണ്ടായിരിക്കും? അമേരിക്കയിലെ മലയാളികളുടെ കണ്ണിൽ പൊടിയിട്ടു മാധ്യമത്തിലൂടെം, അവാർഡുകൾ കര്സ്ഥമാക്കിയും എഴുത്തുകാരൻ എന്ന പേര് എടുക്കാം പക്ഷെ അക്ബർ കക്കട്ടിലിനെപ്പൊലെ ചങ്കൂറ്റം ഉള്ളവരെ പറ്റിക്കാം എന്ന് നോക്കണ്ട? അദ്ദേഹം വടി എടുത്തു പ്രഹരിചില്ലല്ലോ? അത് ഭാഗ്യം നിങ്ങളെപ്പോലെ തലമൂത്ത എഴുത്തുകാർ പ്രതികരിക്കുന്നവർക്ക് കൂട്ട് നില്ക്കുകയല്ല വേണ്ടത്, അവാർഡുകളുടേം, ബന്ധങ്ങളുടെയും, പുറകെ പോകാതെ എവിടെയെങ്കിലും പോയിരുന്നു അത്മാര്തമായി, പച്ചയായ് മനുഷ്യരുടെ കഥ എഴുതുവാൻ, വഴിപിഴച്ചു പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ പുതിയ തലമുറയിലെ എഴുത്തുകാരെ ഉപദേശിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്.

വിദ്യാധരൻ കലക്കി !

"ചെറുതാമൊരു പേനാക്കത്തി കാണുമ്പോൾപ്പോലും വെറുതെ വിറയ്ക്കുന്ന ച്ചുണകേട്ടവർ നിങ്ങൾ വീമ്പടിക്കുന്നു നീളെ നാളത്തെ വസന്തങ്ങൾ നാമ്പിടും യുഗത്തിന്റെ ഭാരവാഹികളായി ഒന്ന് ഞാൻ ചോതിക്കട്ടെ കൈവശം നിങ്ങൾക്കെന്തു- ണ്ടിന്നിനെ ജീവിക്കുന്നോരിന്നിനെ പ്പകർത്തുവാൻ മന്യരാം കവികളെ തളർന്നില്ലെന്നോ നിങ്ങൾ ശൂന്യതകളെ ചൊല്ലി താളുകള നിറച്ചിട്ടും എഴുതി കുഴഞ്ഞീലെ പേനയും കൈയും, നാളെ - ക്കൊഴിയാൻ വിടരുന്ന ലില്ലിപ്പൂകളെപ്പറ്റി നിങ്ങളൊക്കെയുമാണ്‌ നാടിന്റെ നിർമ്മാതാക്ക- ളെങ്കിൽ ഞാൻ കലയുടെ മുഖത്തു നീട്ടിത്തുപ്പും അല്ലെങ്കിൽ പുതിയൊരു പീടിക തുറക്കും ഞാൻ കൊള്ളയും ചതിയും കൊണ്ടെൻ കീശ നിറയട്ടെ" (എഴുത്തുകാരോട്)

ഒരു പലുകുപാത്ര സമാനമായ ജീവിതം ഏതു നിമിഷവും തകർന്നുപോകാൻ സാദ്യതയുണ്ട് അത്രക്ക് പ്രതിസന്ധികളും ഉള്ള ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ ഭാഷകൊണ്ടും, ശൈലികൊണ്ടും അനുഗ്രഹീതനായ ഒരു എഴുത്ത്കാരന് വിഷയ ദാരിദ്ര്യം ഉണ്ടാകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. വിദ്യാധരൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, എഴുതുന്ന ആൾ ലോകത്തിലെ എല്ലാ മലയാളി വായനക്കാരെയും മുന്നിൽ കണ്ടു എഴുതുകയാണെങ്കിൽ തീർച്ചയായും കൃതികൾ ശ്രദ്ധിക്കപെടും. വായനാശീലം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ സമയത്ത്, വായനക്കാരനെ ക്ഷമയോടെ ഇരുത്തി വായിപ്പിക്കതക്ക വകകൾ ഇല്ലെന്കിലെത്തെ കാര്യം പറയുകയും വേണ്ട. അല്ലാതെ അവാർഡുകളുടെയും പ്രശ്തരായ എഴുത്തുകാരുമായുള്ള ചങ്ങാത്തത്തെയും അടിസ്ഥാനമാകി തന്റെ കൃതി കേരളത്തിലെ കൃതികൾക്ക് തുല്യമാണെന്ന് മനസ്സില് ഉറപ്പിച്ചു, അക്ബർ കട്ടികാടിനോട് തട്ടികയറാൻ പോകുന്നത് അപക്വമായ ഒരു സമീപനമാണ്. എഴുത്തുകാർ ആരാണെന്ന് സ്വയം വിലയിരുത്തി കുറവുകൾ പരിഹരിച്ചു എഴുതുമ്പോൾ, വായനക്കാർക്ക് അത് നിഷേധിക്കാനാവില്ല. വായനക്കാർ ഒരിക്കൽ അംഗീകരിച്ചതിനെ 'അക്ബർ കട്ടിക്ക്കലിനെപോലുള്ളവരക്കും നിഷേധിക്കാനാവില്ല. വിദ്യാധരൻ ആരായിരുന്നാലും അദ്ദേഹത്തിൻറെ കമന്റുകൾ സാഹിത്യ ചർച്ചയെ ഈ-താളുകളിൽ സജ്ജിവമാക്കി നിറുത്തുന്നു.