സ്നേഹബന്ധങ്ങളുടെ
തെളിനീരരുവിയില്
കൊവിഡ്
കാളീയരൂപം പൂണ്ട്
ഫണം വിടര്ത്തി
നില്പ്പുണ്ട്
മണ്ണപ്പം ചുട്ട
മുറ്റത്തെ മണ്തരികള്
അന്യഥാ ഭാവത്തില്
പുറം തിരിഞ്ഞ്
നില്ക്കുന്നു
മരണത്തിലും
ഭയം തീണ്ടിയ
മനസ്സുകളാല്
നിഷേധിക്കപ്പെട്ട
അവസാന നോക്കിന്റെ
നൊമ്പരം ഹൃദയത്തില്
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
തടങ്കല് പാളയത്തില്
അയിത്തം കല്പ്പിച്ച്
പതിനാലുനാളിന്റെ
അജ്ഞാതവാസം
ഓര്മ്മകളില്
ഓരോ വാക്കും
ചിത്രം വരയ്ക്കുന്നു
കണ്ണുകളിലെ സ്നേഹം
ഒരു ചിതയ്ക്കും
എരിയിക്കാനാകാതെ
സാന്ത്വനമോതുന്നു ..
ശൂന്യമായ കട്ടിലില്
പഴയൊരു
ഒറ്റക്കരമുണ്ട്
അലസമായി കിടപ്പുണ്ട്
പതിവു പരിഭവം കേള്ക്കാന്
''ഇതിന്റെ കരയേതാ കുട്ട്യേ'