ദിവസമൊടുങ്ങുമ്പോള്..
പഴയൊരോര്മ സഞ്ചിയുമായി
നടക്കാനിറങ്ങണം..
എല്ലാവരുടേതുമായ വിളര്ത്ത
ചരല്പ്പാതയില് ഒറ്റയ്ക്കായതിന്റെ
സ്വാതന്ത്ര്യം,
പുതു ഭാഷയിലൊരു
പാട്ടു പാടി പറത്തണം..
ഇരുട്ട് കനക്കുന്ന കാട്ടിലൂടെ
തടാകത്തെ തഴുകി വന്ന കാറ്റിനെ തൊട്ടു,
പൊഴിഞ്ഞുവീണ തൂവലുകള്
തേടണം; കണ്ണ് ചിമ്മാതെ..
കരിം പച്ചിലയിളക്കങ്ങളോട് കൂട്ടു കൂടി
ആരുമില്ലായ്മകളെ അലിയിച്ചെടുക്കണം
മുള്പ്പടര്പ്പിലൊളിച്ച
മന്ദഹാസങ്ങളെ നോക്കിച്ചിരിക്കണം..
കാലമറിയാതെയാകുന്ന കാലത്തിലേക്കായി
ഓര്മ്മപ്പീലികള് സഞ്ചിയിലിടണം..
അനുതാപമറിയാത്ത ആള്ക്കൂട്ടത്തെയൊഴിഞ്ഞു ,
വേറിട്ടൊരു വഴി തിരഞ്ഞേ പോകണം..